Paris, hayatımızın bir parçası olarak yıllarca Pablo ile birlikte sevgi dolu anılarımızın bir aracı oldu. Ona ilk başta abim sahip olmuştu, ancak sorumluluklarını taşıyamayınca annem ve ben, Paris'i ailemizin bir üyesi olarak benimsedik. Paris, sevimliliği ve uysallığıyla adeta bir çocuk gibi bizimle büyüdü.
Zaman içinde Paris, iki kez anne oldu, ancak sağlığına zarar verebileceğini anlayınca, onu korumak adına kısırlaştırdık. Şimdi, babamın hastalığı nedeniyle karşılaştığımız zorlu bir süreç içindeyiz. Yıllardır babamın Paris'i kabullenmemesiyle başa çıkıyorduk, ancak şu an babamın durumu nedeniyle bu sorumluluğu devam ettiremiyoruz.
Önceliğimiz, Paris'i ve onun sevgili dostu Pablo'yu aynı aileye verebilmekti. Ancak şu anda, Paris'in babamın sağlığını tetikleme riskini azaltmak adına önceliğimiz, onu bir yuva bulmak oldu. Bu zorlu süreçte, karşı taraftan tek beklentimiz, Paris'i takip şartıyla sahiplenmeyi kabul etmesi ve gerçekten sorumluluk alacak, içten bir ev sahibi olması.
Paris, sevgi dolu bir kedi; eşyaları zarar vermeden, sakin ve nazik bir huyla. Tüy dökmesi dışında, olağan kedi özelliklerine sahip. Ancak onun özel bir kedi olduğuna ve yeni bir aileye hızla uyum sağlayacağına inanıyoruz. Çünkü Paris, sevgisini bize gösterdiği gibi, yeni ailesine de aynı özeni gösterecek bir dost. Bu satırları, Paris'in özel kişiliğini ve yaşadığımız duygusal süreci daha anlamlı kılmak için yazıyorum.
